امروزه سازمان یادگیرنده به طور فزایندهای در میان سازمانهایی که به افزایش مزیت رقابتی، نوآوری و اثربخشی علاقمندند، مورد توجه ویژه قرار گرفته است. عصر حاضر، دوره تغییرات شتابزاده و عدم اطمینان به آینده است. تغییراتی که اگر سازمان خود را با آن موافق نسازد، چه بسا به ورطه نابودی کشیده شود. این روند تغییرات، مدیران سازمان را به این باور رسانده است که بدون یادگیری سازمانی هیچ روشی برای موفقیت پایدار سازمان وجود ندارد و از آنجا که فرایندهای برتر یادگیری، دربرگیرنده منبعی از مزیت رقابتی هستند، ایجاد سازمان یادگیرنده اولین و مهمترین اقدام راهبردی برای دستیابی به کیفیت و تعالی سازمانی است و ارتقای عملکرد را در پی خواهد داشت.
نظریهپردازان همچنین با تاکید بر ضرورت یادگیری سازمانی و ایجاد سازمان یادگیرنده، آن را عاملی موثر در کاهش هزینهها و متعاقبا پیشرفت سازمان در دنیای سراسر تغییر میدانند. بنابراین قابلیت پاسخگویی به محیط سازمانها برای تداوم حیات را ضروری میدانند و معتقدند که یادگیری این امکان را فراهم میآورد.
با توجه به عدم ثبات شرایطی که سازمانها در حال حاضر در آن به سر میبرند، ضروری است تا نهادهای ورزشی کشور ما نیز درک صحیحی از موقعیت کنونی، اوضاع حاکم و تصویری از آینده خود داشته باشند. ایجاد سازمان یادگیرنده در ورزش، این نهادها را تا حدود زیادی در برابر تغییرات محیطی حفظ میکند. بنابراین انجام تحقیقات کاربردی و هدفمند و دادن بازخورد به آنها یکی از راههایی است که میتواند به پویایی این سازمانها، رقابتپذیری و در نهایت بقا و البته بقای موثر آنها کمک کند. از آنجایی که سازمانهای ورزشی عصر حاضر در معرض تغییرات مداومی قرار دارند، ارتباط و تعامل این سازمانها با عوامل مختلفی مانند دولت، بخش خصوصی، حامیان و دیگر سازمانهای ورزشی ملی و بینالمللی و مهمتر از همه عوامل اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و فرهنگی موجب میشود که این نهادها در معرض خواستههای متفاوت و گوناگونی قرار گیرند؛ از این رو ضروری است تا این سازمانها برای حفظ جایگاه و موفق بودن در رسالت سازمانی با بهرهگیری از مزایای سازمان یادگیرنده، عملکرد خود را بهبود بخشند. بنابراین میتوان گفت این عامل سهم بسزایی در دستیابی سازمانها به اهداف خود دارد.
منبع: ضیائی، علی (1391). پایان نامه کارشناسی ارشد، کرج: دانشگاه تربیت معلم (خوارزمی)، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی.
